‘Drink je koffie?’ Het was de eerste vraag die mijn begeleider tijdens mijn eerste co-schap aan mij stelde. Ik zei van wel waarop zij antwoordde: ‘Dat scheelt’. Ik dacht dat het een flauw ritueeltje was voor nieuwe co-assistenten maar het bleek om een van de meest waardevolle tips te gaan die ik in mijn hele carrière heb gehad: doe ’s ochtends mee met de koffiepauze van de verpleging.
Die dag begon ik op een grote verpleegafdeling in een academisch ziekenhuis en zij legde uit dat je tijdens de koffiepauze kleine zaken die tijdens de visite waren blijven liggen, nog even snel kon afhandelen. Dit scheelde de rest van de dag een hoop tussendoorwerk, het zorgde voor vertrouwen onder de verpleging en maakte het werken in het team gezelliger.
Later heeft deze tip mij inderdaad geholpen om als arts vlotter te kunnen werken. Wat mijn begeleider niet vertelde, is dat ik daarnaast ook een heleboel zou opsteken over hoe de zorg als systeem werkt en welke problemen het team feilloos doorheeft. Zo kreeg ik een keer van de verpleging uitgelegd dat knelpunten met medicatieveiligheid eigenlijk waren veroorzaakt doordat een paar jaar eerder de afdelings-assistenten waren wegbezuinigd. Helaas lag vanuit het management de focus op een nieuw medicatiesysteem om de problemen op te lossen. Dit bleek uiteindelijk – zoals de verpleging voorspeld had – niet het gewenste effect te hebben. Dit was zonde van de tijd van het management en de verpleging, zonde van het geld dat in het nieuwe systeem was gestoken en natuurlijk problematisch als het om zoiets belangrijks als medicatieveiligheid gaat. Dat was allemaal misschien te voorkomen geweest als het management wat vaker koffie was gaan drinken met de verpleging. Gelukkig kwam er later alsnog een afdelings-assistent en ging de medicatieveiligheid inderdaad omhoog.
Dit is een van de meest sprekende voorbeelden die ik ben tegengekomen waaruit blijkt dat tweewegcommunicatie op een informele en veilige manier de basis legt om snel tot oplossingen te komen. Het motiveerde mij om op zoek te gaan naar concepten en methoden die de dialoog binnen de zorg op gang helpen. Hierbij kwam ik in contact met Zorgcommunity, dat als doel heeft om verbindingen in de zorg te leggen en daarmee het delen van kennis te bevorderen.
Dat was allemaal misschien te voorkomen geweest als het management wat vaker koffie was gaan drinken met de verpleging.
Tijdens de meet-ups van Zorgcommunity wordt tastbaar hoe inspirerend en leerzaam het is als je naar elkaar luistert, bij elkaar in de keuken kijkt of hoort van iemand buiten de zorg hoe zij een gedeeld probleem hebben opgelost. Dat oplossingen gedeeld moeten worden, staat als een paal boven water want de zorg heeft genoeg knelpunten die steeds nijpender worden (betaalbaarheid, werkdruk, personeelstekort en toename complexiteit).
De oplossingen voor deze problemen zijn misschien al door iemand binnen de eigen organisatie of een andere instelling bedacht. Maar daar kom je pas achter als je naar elkaar luistert en gesprekken aangaat. Bijvoorbeeld tijdens een meet-up. Of tijdens de koffiepauze.
