In mijn vorige blog deelde ik hoe ik de overstap maakte van ICT naar de zorg. Inmiddels zit het eerste schooljaar erop. Hoe ik de afgelopen periode heb ervaren? Spannend en leerzaam. Maar vooral heel dankbaar en waardevol!
De eerste weken waren zwaar; alles was nieuw en spannend! Man, ik weet nog hoe ik daar stond met een thermometer in mijn hand. Ik voelde me heel ongemakkelijk. Ik moet dat ding in iemands oor stoppen, dat is toch gek?, dacht ik bij mezelf. Maar ik wilde zo snel mogelijk handelingen kunnen uitvoeren en greep alle kansen aan. Hoe het aan het begin nog wat ongemakkelijk was, voelde ik me later uiterst op mijn gemak bij het doen van de standaard controles. Dat was ook ongeveer het enige waarbij ik me op mijn gemak voelde. ‘Hoe ga ik dat ooit doen? Meerdere patiënten, overzicht houden, al die regeldingen?’ Vol bewondering keek ik naar mijn medestudenten en gediplomeerde collega’s.
Na tien weken had ik het wel gehad met die controlepaal. Was dit wat het ziekenhuis inhield? Ochtendzorg, driemaal daags controles en een heleboel afspraken in goede banen leiden? Ik uitte bij mijn werkbegeleiders dat ik wel wat meer uitdaging wilde. Zij zagen mijn bevlogenheid en hoe ik in die tien weken al vooruit was gegaan en ze vertrouwden me wat meer zelfstandigheid toe. Ik kon meer gaan oefenen met verpleegtechnische handelingen en ze gaven mij de tip om ook af en toe met een patiënt te gaan zitten en eens een praatje met ze te maken. Oei, ik wilde meer uitdaging maar dit is wel spannend. Hoe begin ik zo’n gesprek? Wat als ze helemaal niet op mijn vragen zitten te wachten?
Al snel kwam ik erachter hoe leuk patiënten het vinden om de ins en outs van hun ziektebeeld te vertellen en hoe fijn het kan zijn als je een luisterend oor biedt op momenten dat het even niet zo goed gaat. Langzaam begon ik te begrijpen wat zorg voor mij inhoudt. Ik leerde verder te kijken dan lichamelijke ziektes en ging opzoek naar de behoeften van mijn patiënt. Je leest het goed: mijn patiënt. Ik koos ’s morgens een patiënt en ging proberen een inschatting te maken van de benodigde zorg. Op bed wassen of toch mobiliseren naar de badkamer om op te frissen bij de wastafel? Wat wil de patiënt zelf eigenlijk? Na een leerzame periode heb ik mezelf verbaasd. Meerdere patiënten en overzicht houden. Nu kan ik het ook! Wat ik ervoor terugkrijg? De waardering van mijn patiënten. En dat maakt mij een gelukkig mens :).
Zit jij ook te twijfelen over een carrièreswitch in de zorg? Ik deel graag mijn enthousiasme en ervaringen dus neem gerust contact op!
