INTERVIEW // Wat vinden jullie van de Nederlandse zorgsector? Om daar achter te komen gaan we het gesprek aan met professionals op verschillende posities en uit verschillende sectoren in de zorg. Quirine Dijkman is teamleider Centrale Registratie en Verantwoording bij Abrona. In dit interview vertelt ze over werken in de zorg, de uitdagingen in de zorgsector en haar visie op de toekomst van zorg.
Bij Abrona worden mensen met een verstandelijke beperking of maatschappelijk probleem in de provincie Utrecht begeleidt door ongeveer 1300 gedreven medewerkers en vrijwilligers. Zij kunnen daar rekenen op ondersteuning die mee verandert met het leven.
Wat was voor jou de reden om te kiezen voor de zorgsector?
Ik ben van oorsprong verpleegkundige en heb jarenlang als teamleider in verpleeghuizen en ziekenhuizen gewerkt. Acht jaar geleden besloot ik over te stappen naar een grote bank om daar als teamleider te werken. Toen mijn afdeling een paar jaar geleden onderdeel was van een reorganisatie stond ik voor de keus; doorgaan in de financiële sector of niet. Uiteindelijk heb ik toch gekozen voor een functie in een zorginstelling omdat de cultuur beter bij mij past. De informele manier van werken en de cliënt waar je (indirect) voor zorgt. Als teamleider Centrale Registratie en Verantwoording geef ik momenteel leiding aan alle administraties van Abrona; de zorgadministratie, financiële administratie, HR-administratie, salarisadministratie en opleidingsadministratie. Nog steeds heb ik geen spijt dat ik weer terug ben gegaan naar de zorg. Ik ben blij dat ik kan bijdragen aan een goed en leuk leven voor mensen die hulp nodig hebben.
Waarvan krijg je energie bij het uitvoeren van je werk?
Ik krijg er energie van dat ik de ruimte krijg om mijn ideeën vorm te geven, uit te proberen en de goede in te zetten zodat mijn teamleden hier beter van worden. Daarnaast krijg ik terug van collega’s die tijdelijk in mijn teams werken dat ze heel goed ontvangen zijn en dat het leuk is om bij ons te werken. Ik word er blij van dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.
Wat ik ook leuk vind, is dat ik kansen krijg om verbeterprojecten te starten. Sinds de zomer ben ik projectleider van een project voor procesmanagement. Samen met collega’s uit de zorg zijn we bezig om te zoeken naar een systeem waar processen makkelijk in zijn te beschrijven of uit te werken. En we pakken de knelpunten aan waar de meeste collega’s last van hebben. Er gaat nu te veel tijd verloren in het zoeken of dubbel werk doen, dat is zonde en het geeft frustratie. Elke minuut die we hiermee besparen kan ingezet worden voor directe zorg aan onze cliënten. En dat is hetgeen waar ook ik me voor wil inzetten, meer tijd voor de client.
Waarin verschilt volgens jou de zorgorganisatie van de toekomst met die van nu?
Technologie gaat ons steeds meer helpen met het geven van goede zorg of begeleiding. Ik verwacht bijvoorbeeld veel van de inzet van robots, voor zowel de cliënt als voor de zorgverlener. Hoe dit er precies uitziet weet ik niet, maar ik denk dat iedereen met een robot te maken krijgt. Daarnaast wordt de cliënt (en diens sociale netwerk) een belangrijke gesprekspartner in de uitwerking en differentiatie van de zorg. Door echt met elkaar in gesprek te gaan, kun je als zorginstelling ook bijdragen aan preventie. We gaan niet meer zorgen voor maar zorgen mét.
Meer regie voor de cliënt gaat een grote rol spelen. De impact is nu al zichtbaar; we proberen de cliënt en diens familie al veel te betrekken, maar het kan natuurlijk altijd beter. Waar we in de toekomst naartoe moeten is dat we op basis van gelijkwaardigheid met elkaar om de tafel zitten. Nu is het nog vaak zo dat ‘de zorg’ het beter weet en de cliënt of familie alleen via de cliëntraad kan proberen invloed te krijgen, en alleen via deze weg de bestuurder kan aanspreken. Als je het vertrouwen in elkaar heb dat je goede zorg levert en wil leveren, en je hier beide een bijdrage aan kunt leveren dan bereik je meer met elkaar.
Op de kortere termijn is de groei en verplaatsing van zorg in de WMO op dit ogenblik een belangrijk onderwerp in onze eigen organisatie. Steeds meer mensen blijven thuis en krijgen daar begeleiding of zorg.
Welke impact heeft de veranderende zorg op kennis en vaardigheden van medewerkers?
Men krijgt meer verantwoordelijkheden maar ook meer mogelijkheden om het werk te organiseren zoals ze zelf willen. Dit vraagt veel van mensen als het gaat om samenwerken, feedback geven, het gesprek aangaan (in plaats van alleen maar de taken uitvoeren). Vooral de soft skills van mensen worden belangrijker.
Wat zou je de minister en de Secretaris-Generaal van VWS adviseren?
Minder regels en ‘hokjes’ waar iemand in moet zitten om zorg te krijgen. Het is voor óns al moeilijk om te begrijpen wat pgb, vvp, zzp 3 t/m 8 inhoudt, laat staan dat de cliënt en familie dit begrijpen.
